Από την κτηνίατρο Βασιλική Α. Νταβλούρου
Ποια είναι αυτά τα σημάδια επάνω στο ζώο που αναγνωρίζονται ως 'ύποπτα' στη Λεϊσμανίωση του σκύλου?
Δεν υπάρχει ένα και μόνο σύμπτωμα αναγνωριστικό της νόσου.
Η Λεϊσμανίωση του σκύλου μπορεί να εκδηλωθεί με ποικίλα κλινικά σημεία και συμπτώματα.
Παρακάτω λοιπόν θα διαβάσετε ποια είναι τα συχνότερα κλινικά ΣΗΜΕΙΑ (τι βλέπει ο κτηνίατρος πάνω στο ζώο κατά την κλινική εξέταση ) και ποια τα συμπτώματα της Λεϊσμανίωσης (τι αναφέρει ο ιδιοκτήτης ως ενόχληση του ζώου στο ιστορικό που δίνει στον κτηνίατρο ή πως το ίδιο το ζώο εκδηλώνει την αδιαθεσία του).
Η Λεϊσμανίωση στον σκύλο εκδηλώνεται κυρίως με δύο μορφές : 1. Δερματική 2.Σπλαχνική.
1. Η Δερματική μορφή εκδηλώνεται κυρίως με αλλοιώσεις στο δέρμα του ζώου.
2. Η Σπλαχνική Λεϊσμανίωση είναι η πιο σοβαρή μορφή της νόσου (αυτή που επηρεάζει και τα εσωτερικά όργανα του ζώου δηλαδή) και εκδηλώνεται με ποικίλα συμπτώματα. Είναι η χρόνια μορφή της νόσου.
Ένα ζώο που νοσεί, μπορεί κατά την στιγμή της εξέτασής του από τον κτηνίατρο να έχει εκδηλώσει μία από τις δύο μορφές ή και τις δύο ταυτόχρονα. Όπως επίσης, ένα ζώο ( το είπαμε ήδη πολλές φορές) μπορεί να μην έχει καμία εκδήλωση της ασθένειας και όμως να βρεθεί ΘΕΤΙΚΟ στον προληπτικό έλεγχο.
Κάτι πολύ σημαντικό είναι πως ο χρόνος από την στιγμή που το ζώο θα τσιμπηθεί από την σκνίπα μέχρι που να εκδηλώσει την ασθένεια ποικίλλει από 3 μήνες έως και 7 χρόνια! Στην πράξη βέβαια έχει βρεθεί πως τα περισσότερα ζώα εκδηλώνουν τα συμπτώματα της νόσου σε λίγους μήνες έως ένα χρόνο μετά τη μόλυνση.
Αυτό που σίγουρα θα αποφύγω σε αυτό το άρθρο είναι να σας παραθέσω μια απλή ΛΙΣΤΑ από συμπτώματα που μπορεί να εμφανίσει ένα ζώο που νοσεί από Λεϊσμανίωση. Αυτό για να αποφύγω δύο πράγματα:
1. τον πανικό του ιδιοκτήτη που μπορεί να βρει στην λίστα ένα ή δύο συμπτώματα που να 'μοιάζουν' με αυτά του σκύλου του.
2. το εσφαλμένο συμπέρασμα του ιδιοκτήτη πως το ζώο του δεν έχει μολυνθεί, επειδή δεν βρήκε στη λίστα κάποιο ή όλα τα συμπτώματα που να μοιάζουν με αυτά του ζώου του. Αυτό είναι επικίνδυνο να συμβεί αφού οι κλινικές εκδηλώσεις της νόσου είναι τόσες πολλές και διαφορετικές που εύκολα μπορεί να παραλείψω την αναφορά κάποιας στην ΛΙΣΤΑ. Επιπλέον, πολλές από τις κλινικές εκδηλώσεις της Λεϊσμανίωσης μοιάζουν ή είναι ίδιες με τις κλινικές εκδηλώσεις μιας πληθώρας άλλων ασθενειών του σκύλου.
ΠΩΣ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ Η 'ΔΕΡΜΑΤΙΚΗ' ΛΕΪΣΜΑΝΙΩΣΗ?
Ένα ζώο λοιπόν μπορεί να βρεθεί ΘΕΤΙΚΟ στη νόσο έχοντας 'ΕΜΦΑΝΕΙΣ', μόνον κάποιες δερματικές αλλοιώσεις. Το 'ΕΜΦΑΝΕΙΣ' σημαίνει πως το ζώο ήρθε στο ιατρείο διότι ο ιδιοκτήτης του είδε πρώτα τα δερματικά προβλήματα πριν αντιληφθεί πως και κάτι άλλο δεν πάει καλά με το ζώο. Δυστυχώς ένα 80% των ζώων που έχουν εμφανείς δερματικές αλλοιώσεις πάσχουν και από σπλαχνική λεϊσμανίωση. Αυτό γιατί τα παράσιτα διασπείρονται στον οργανισμό πολύ πριν εμφανιστούν οι πρώτες δερματικές αλλοιώσεις. Γι'αυτόν ακριβώς το λόγο και είναι απαραίτητο να γίνονται εξετάσεις αίματος για την διαπίστωση της καλής λειτουργίας των νεφρών ακόμα και στα ζώα εκείνα που έχουν μόνον μια 'απλή πιτυρίδα'!
Από τις πιο συχνές δερματικές αλλοιώσεις είναι η απώλεια τριχώματος και η αποφολιδωτική δερματίτιδα (πιτυρίδα) είτε σε μερικά σημεία του σώματος (κυρίως πτερύγια αυτιών, κεφάλι, πόδια), είτε γενικευμένη (όλο το σώμα).
(Photo: Greene)
Η έκταση της απώλειας τριχώματος μπορεί να είναι τέτοια που να καλύπτει σχεδόν όλο το σώμα και παρότι η θεωρία λέει πως συνήθως οι αλλοιώσεις αυτές δεν συνοδεύονται από κνησμό (φαγούρα),αυτό δεν είναι κανόνας! Οι παρακάτω φωτογραφίες για παράδειγμα θα μπορούσαν να είναι ζώων που υποφέρουν από ψώρα και όχι από Λεϊσμανίωση. Και πάλι όμως τίποτα δεν αποκλείει την ταυτόχρονη ύπαρξη και των δύο ασθενειών! Το ότι δηλαδή ένα ζώο έχει αυτές τις αλλοιώσεις και ξύνεται ΔΕΝ σημαίνει ότι δεν έχει Λεϊσμανίωση ή το ότι ΔΕΝ ξύνεται δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να έχει και ψώρα! ( ένα ασθενικό ζώο πιο εύκολα προσβάλλεται και από παρασιτικά νοσήματα όπως η ψώρα!)
Άλλες συχνές αλλοιώσεις είναι τα έλκη (πληγές που δεν κλείνουν),πάνω στην μύτη, τα χείλη, τα πτερύγια των αυτιών και σε άλλα σημεία του σώματος.
Φωτο Ιατρείου
Φωτο Greene
Το πρωτογενές αίτιο αυτών των ελκών είναι συνήθως η διατάραξη του ανοσοποιητικού συστήματος του ζώου από το παράσιτο της Λεϊσμάνια (καταστροφή κυττάρων και ελευθέρωση οξέων και ενζύμων που διαβρώνουν τους ιστούς, εναπόθεση ανοσοσυμπλόκων και άλλων πολύπλοκων διεργασιών).Μπορεί όμως και να οφείλονται σε τυχαίους τραυματισμούς του ζώου που όμως το ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα του ζώου (εξ'αιτίας της νόσου) δεν επέτρεψε την επούλωσή τους, αλλά αντιθέτως ευνόησε την επέκτασή τους.
Ονυχομεγαλία (αδικαιολόγητα μεγάλα νύχια) σε ζώα που ασκούνται καθημερινά. Αυτό είναι ίσως το μόνο από τα κλινικά σημεία της νόσου που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως πιο ειδικό. Εμφανίζεται δηλαδή σχεδόν κατ'εξοχήν στα ζώα με Λεϊσμανίωση (και πάλι με την προϋπόθεση ότι το ζώο αυτό ΔΕΝ περνά την ζωή του κλεισμένο σε ένα διαμέρισμα! χωρίς να περπατά και να ασκείται συχνά).
Αποχρωματισμός και ιδιαίτερα 'ξηρή' μύτη (ρουθούνια), ξηρά και σκασμένα πέλματα,απώλεια τριχώματος γύρω από τα μάτια (χαρακτηριστικά 'ματογυάλια'), επιπεφυκίτιδα είναι ακόμα μερικά συχνά κλινικά σημεία της νόσου.
ΠΩΣ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ Η 'ΣΠΛΑΧΝΙΚΗ' ΛΕΪΣΜΑΝΙΩΣΗ? (αριστερό κλικ)